Τα περισσότερα παιδιά αντιμετωπίζουν τον κίνδυνο καμπούρας κυρίως λόγω τον σχολικών δραστηριοτήτων. Η καμπούρα επιστημονικά ονομάζετε κύφωση. Η κύφωση είναι μια ασθένεια η οποία μπορεί να καταπολεμηθεί εάν την αντιμετωπίσουμε έως την ηλικία των 22 ετών. Μπορεί να γίνει θεραπεία με κηδεμόνα, σε συνδυασμό πάντα με ειδική θεραπευτική άσκηση.

Σύμφωνα με τον Διεθνή Επιστημονικό Οργανισμό Σκολίωσης-Κύφωσης και Αποκατάστασης, τα επίπεδα της κύφωσης σε όλο τον πληθυσμό είναι 2-3%. Τα κορίτσια εμφανίζουν πιο συχνά συμπτώματα κύφωσης σε σχέση με τα αγόρια σε αναλογία 9 προς 1.

Ο πόνος κατά τα αρχικά στάδια της νόσου είναι σχετικά σπάνιος, αλλά εμφανίζεται αργότερα και είναι ιδιαίτερα αισθητός στην περιοχή της μέγιστης παραμόρφωσης μετά το παιχνίδι ή την άσκηση και ιδίως κατά το τέλος της ημέρας.

Σύμφωνα με τον καθηγητή Χειρουργικής Σπονδυλικής Στήλης του Πανεπιστημίου του Τέξας Αλέξανδρο Χατζηπαύλου, η κύφωση μπορεί να επιδεινωθεί και να μονιμοποιηθεί, εάν δεν υπάρξει θεραπευτική αγωγή έως την ηλικία των 22 ετών, οπότε η οστεοποίηση ολοκληρώνεται. Ο πόνος τότε ελαττώνεται, αλλά πολύ συχνά επανέρχεται σε προχωρημένη ηλικία και ιδιαίτερα στην οσφυϊκή χώρα (μέση), όπου παρατηρείται αντισταθμιστική λόρδωση.

Σύμφωνα με την Mayo Clinic, η θεραπεία της κύφωσης είναι άρρηκτα συνδεμένη με τη φυσικοθεραπευτική υποστήριξη, όπως η ενδυνάμωση των παρασπονδυλικών μυών με ειδικές ασκήσεις (τεχνική ασκήσεων Schroth, CybeX και MedX, κ.ά.), η χρήση σκληρού στρώματος για τον ύπνο, η αποφυγή δραστηριοτήτων, που προκαλούν μεγάλη κούραση.

Τα συμπτώματα, ιδίως στην ήπια κύφωση, με την παραπάνω θεραπευτική αγωγή μετριάζονται. Είναι, όμως, απαραίτητο να συνεχιστούν οι ασκήσεις και η προφύλαξη για τουλάχιστον 1-2 χρόνια, ώστε να αποφύγουμε υποτροπή του πόνου.

Στις περισσότερες περιπτώσεις, καθώς το παιδί μεγαλώνει, η κύφωση βελτιώνεται.

Η συχνότητα της νόσου κυμαίνεται μεταξύ 4%-8%.

«Σε αρχόμενη κύφωση, πριν ακόμα από την σκελετική ωρίμανση, μπορεί να γίνει θεραπεία με κηδεμόνα, σε συνδυασμό πάντα με ειδική θεραπευτική άσκηση. Σε πολύ σοβαρές περιπτώσεις, με καλπάζουσα επιδείνωση, χρησιμοποιείται ειδικός νάρθηκας από τον θεράποντα γιατρό» εξηγεί ο Dr. Γουδέβενος.

Και καταλήγει τονίζοντας ότι «η εξέλιξη της επιστήμης και της τεχνολογίας στον τομέα της παραμόρφωσης της σπονδυλικής στήλης εξελίσσεται και διευρύνεται διαρκώς. Ειδικοί γιατροί και φυσικοθεραπευτές μπορούν σήμερα να παρέχουν τεκμηριωμένες θεραπευτικές τεχνικές και μεθόδους, και να αντιμετωπίσουν έγκαιρα και ολοκληρωμένα αυτές τις καταστάσεις».