1. Boccia
Για τους περισσότερους είναι ίσως άγνωστο, αποτελεί όμως το πιο στενά συνδεδεμένο άθλημα με την κινητική αναπηρία. Το Boccia (Μπότσια) από το 1984 συγκαταλέγεται στα Παραολυμπιακά αθλήματα. Είναι ειδικά σχεδιασμένο για άτομα με σοβαρές κινητικές δυσκολίες, όπως η μυϊκή δυστροφία ή η εγκεφαλική παράλυση. Οι κανόνες είναι απλοί, ενώ ζητούμενο του παιχνιδιού είναι να κατορθώσουν οι παίκτες να ρίξουν όσο το δυνατόν πιο κοντά τις μπάλες τους στην μπάλα στόχο (jack). Οι μπάλες των παικτών είναι συνήθως κόκκινες ή μπλε, ενώ η κεντρική μπάλα για να ξεχωρίζει είναι λευκή. Το Boccia παίζεται είτε ατομικά, είτε ομαδικά δίνοντας έτσι, την ευκαιρία για κοινωνική συνδιαλλαγή και συνεργασία. Τι καλύτερο λοιπόν, από μια δοκιμή με αυτό το καινούργιο και παράξενο παιχνίδι;
2. Καλαθοσφαίριση με αμαξίδιο
Είναι ίσως το πιο γνωστό και δημοφιλές άθλημα σε άτομα με κινητικά προβλήματα. Ως προτερήματά του φαίνεται η ανάπτυξη του οπτικό-κινητικού συντονισμού, αφού εξασκεί την ευστοχία μέσω προσαρμοσμένων τεχνικών. Οι παίκτες χωρίζονται σε δύο ομάδες των πέντε ατόμων με επτά αναπληρωματικούς αντίστοιχα. Στόχος του παιχνιδιού, δεν είναι άλλος από το να σκοράρει η κάθε ομάδα στο καλάθι των αντιπάλων, εμποδίζοντάς τους να πλησιάσουν το δικό τους. Νικήτρια στέφεται η ομάδα που συλλέγει τους περισσότερους πόντους. Λόγω των ελάχιστων διαφορών του με το κλασικό μπάσκετ, ένα παιδί με δυσκολία στην κίνηση δύναται να παίξει με την συντροφιά παιδιών με ή χωρίς αναπηρία. Οι προϋποθέσεις ωστόσο, είναι δύο: ο σεβασμός στον αντίπαλο και η προσαρμογή των ρυθμών του παιχνιδιού.
3. Το παιχνίδι της καυτής πατάτας – Η μελωδική μπάλα
Το ακόλουθο παιχνίδι είναι μία παραλλαγή των μουσικών καρεκλών, που όλοι αγαπήσαμε. Ως απαραίτητα συστατικά του, φαίνονται η εγρήγορση και η παρουσία μπάλας. Όλοι οι συμμετέχοντες δημιουργούν έναν κύκλο και με την συνοδεία μουσικής ο καθένας πετά την μπάλα στον διπλανό του. Οι κινήσεις πρέπει να γίνονται γρήγορα και κοφτά, καθώς σε ανύποπτο χρόνο η μουσική σταματά και η μπάλα δεν θα πρέπει να βρίσκεται στα χέρια κάποιου. Σε αυτή τη φάση του παιχνιδιού, το παιδί που κρατά την μπάλα “καίγεται”, ενώ νικητής αναδεικνύεται αυτός που θα αντέξει ως το τέλος. Το όνομα του παιχνιδιού είναι προφανώς, εμπνευσμένο από την ταχύτητα του, θυμίζοντας συνειρμικά την αντίδραση μας, όταν αγγίζουμε κάτι καυτό. Η δραστηριότητα αυτή, βελτιώνει τα αντανακλαστικά και ενδυναμώνει την μυϊκή αντοχή των χεριών με έναν αφάνταστα διασκεδαστικό τρόπο.
4. Ματιά που σκοτώνει
Μιλάμε για το παιχνίδι, σύμφωνα με το οποίο ο “δολοφόνος” με μια του ματιά μπορεί να “σκοτώσει” όποιον κοιτάξει. Το ευρέος γνωστό παιχνίδι Murder Wink συγκεντρώνει την παρέα σε έναν κύκλο με ελάχιστο αριθμό παικτών τέσσερα άτομα. Το παιχνίδι ξεκινά με μία μυστική κλήρωση των παιδιών, όπου ένα από αυτά τυχαίνει την ιδιότητα του “δολοφόνου”. Ο δολοφόνος δεν αποκαλύπτει τον ρόλο του και οι υπόλοιποι προσπαθούν με υποθέσεις να τον ανακαλύψουν. Αν μαντέψουν λάθος ή ο δολοφόνος στρέψει τη ματιά του προς αυτούς, χάνουν. Αυτός που κερδίζει, θα καταφέρει να ανακαλύψει τον δολοφόνο και να μείνει ζωντανός ως το τέλος. Αυτού του τύπου παιχνίδια, δεν απαιτούν ουσιαστική σωματική άσκηση διευκολύνοντας την συμμετοχή ενός ατόμου με αναπηρία και αποτελώντας μία ξεκούραστη επιλογή!
5. Παιχνίδια αισθήσεων
Έχει αποδειχθεί, πως παιδιά με κινητική αναπηρία έχουν σχεδόν τελειοποιήσει την ισχύ των αισθήσεών τους. Παιχνίδια σχετικά με την ενδυνάμωση τους, έχουν προταθεί από το σύστημα Montessori, το οποίο στοχεύει στη δια βίου μάθηση. Ένα από αυτά, συστήνει σε γονείς να ετοιμάσουν σε πρώτη βάση δοχεία με έντονες μυρωδιές, τοποθετώντας χυμό λεμονιού, καφέ, απορρυπαντικό πιάτων κ.α. Εν συνεχεία, αφού δέσουν με ένα μαντήλι τα μάτια των παιδιών τους, το επόμενο βήμα απαιτεί να πλησιάσουν τα δοχεία κοντά στην οσφρητική τους οδό. Τα παιδιά, ερχόμενα σε επαφή με το ερέθισμα, θα προσπαθήσουν να μαντέψουν την προέλευση της εκάστοτε μυρωδιάς με σκοπό να βρουν τη σωστή απάντηση. Κάτι ανάλογο, μπορεί να γίνει με αισθήσεις, όπως η γεύση ή η αφή των άνω άκρων. Δοκιμάζοντας λοιπόν, τα παιδιά να γνωρίσουν διαφορετικά υλικά, ανακαλύπτουν εμπειρικά νέες πληροφορίες και συμμετέχουν ενεργά στην μάθηση.
6. Θεατρικό παιχνίδι
Η θεατρική αγωγή διευκολύνει τη σύναψη φιλιών και συμβάλει στην ανάπτυξη των κοινωνικών δεξιοτήτων, βελτιώνοντας την κοινωνικότητα των ατόμων. Η δραματοθεραπεία είναι ειδικά σχεδιασμένη για την αποφυγή φαινομένων στιγματισμού και υποτίμησης, παρέχοντας δυνατότητα για πρακτική εξάσκηση με την έκφραση και το χορό. Αντιπροσωπευτικό δείγμα τέτοιων δραστηριοτήτων, είναι η παντομίμα και ο αυτοσχεδιασμός βάσει προτεινόμενων σεναρίων, εντείνοντας την φαντασία και την ευρηματικότητα των μικρών μας φίλων.
7. Επιτραπέζια παιχνίδια
Ίσως η επιλογή των επιτραπέζιων παιχνιδιών είναι αναμενόμενη, δεν παύει όμως, να είναι διαχρονική και κλασική αξία. Μέσω αυτών, παιδιά διαφόρων ηλικιών και δυνατοτήτων κερδίζουν μια ευκαιρία για δημιουργική απασχόληση και ενδυνάμωση των μαθησιακών και κοινωνικών τους δεξιοτήτων. Οι λιγοστές τους απαιτήσεις σε κινητικότητα τα καθιστούν ιδανικά σε άτομα με κινητική αναπηρία, χωρίς ωστόσο να τα μετατρέπουν σε παθητικούς δέκτες.
8. Αγώνες μετ’ εμποδίων
Θα λέγαμε, πως είναι η “καθιστή” εκδοχή του γνωστού παιχνιδιού, αφού οι παίκτες θα πρέπει να ξεπεράσουν μικρά εμπόδια τοποθετημένα σε ένα τραπέζι. Το παιχνίδι αρχίζει και στα παιδιά δίνεται ένα καλαμάκι, μερικά φασόλια, λίγο νερό και το αγαπημένο τους σνακ. Αυτό, που καλούνται να κάνουν είναι να να φυσήξουν και να ξεπεράσουν οτιδήποτε προκύπτει στο δρόμο τους με μόνο τους εργαλείο το καλαμάκι Αυτό, που πρέπει να προσέξουν είναι ο χρόνος και ο τρόπος με τον οποίο θα αποφύγουν το κάθε τι. Για παράδειγμα, για να σηκώσουν τα φασόλια, θα πρέπει να ρουφήξουν, το νερό το ίδιο κ.ο.κ. Το παιχνίδι αυτό, αποτελεί μια έξυπνη δραστηριότητα για όλη την οικογένεια και συστήνεται ιδιαίτερα σε παιδιά νηπιακής ηλικίας.
9. Πεινασμένοι ιπποπόταμοι
Οι “Πεινασμένοι Ιπποπόταμοι” ή αλλιώς το Hungry Hippo είναι ένα αρκετά δημοφιλές παιχνίδι στην Αμερική. Παιδιά χωρίζονται σε ομάδες των δύο ατόμων και από κοινού προσπαθούν να συγκεντρώσουν περισσότερα μπαλάκια από τις αντίπαλες ομάδες. Οι δύο παίκτες λειτουργούν σαν ένα σώμα. Συγκεκριμένα, το ένα απ’ τα δύο παιδιά σε όρθια στάση κρατά με τα χέρια του το άλλο ανασηκωμένο από τα πόδια. Το άλλο, έχοντας ελεύθερα μόνο τα χέρια και με φορά προς το έδαφος κρατά ένα πλαστικό καλάθι προσπαθώντας να μαζέψει τις μπάλες που βρίσκονται στο πάτωμα. Συνδυάζοντας σωστά την δύναμη ποδιών και χεριών κατορθώνουν να φτάσουν στην νίκη.
Σε μία παραλλαγή του, οι παίκτες κάθε ομάδας είναι πάλι δύο. Συγκεκριμένα, αποτελούνται από το άτομο που βρίσκεται σε αναπηρικό αμαξίδιο και έναν συνοδό σε ρόλο καθοδηγητή. Το άτομο με αναπηρία κρατά ένα μακρύ κοντάρι, στο τέλος του οποίου υπάρχει ενσωματωμένο ένα καλάθι. Στηρίζοντας το κοντάρι κατηφορικά προς το πάτωμα, αυτός που θα συγκεντρώσει κάτω απ’ το καλάθι του τις περισσότερες μπάλες είναι και ο νικητής. Η συνεργασία και η αλληλοβοήθεια που απαιτούνται, καθιστούν το άτομο ενεργητικό και αναμφίβολα δημιουργούν τις συνθήκες για κοινωνική αλληλεπίδραση.
πηγή: https://www.maxmag.gr/eidiki-agogi/paichnidi-kai-kinitiki-anapiria-idees-poy-tha-latrepseis/